چند وقتی بود که زندگی روال خودش رو گرفته و آرامش پتوی گرم خودش را روی زندگیم پهن کرده بود... اما حالا دوباره همه چیز به حالت خودش برگشته... یاد اون جمله معروف افتادم که می گفت آرم گریه کن تا شادی نا امید نشه و بلند نخند تا غم بیدار نشه... حالا دیگه دل خوشی ندارم...
حالا می تونی بری و خوشحال باشی